Ongewild spiermassaverlies of cachexia
Een mogelijke verklaring voor het hoge sterftecijfer bij uitgezaaide dikkedarmkanker is de aanwezigheid van ongewild spiermassaverlies of cachexie. Cachexie bij kanker gaat gepaard met een slechtere prognose, een verhoogde toxiciteit veroorzaakt door de chemotherapie en een slechtere algemene toestand van de patiënt (bv. vermoeidheid, verminderde levenskwaliteit en verminderde fysieke capaciteit).
Levenskwaliteit verbeteren en vicieuze cirkel doorbreken
Het verbeteren van de levenskwaliteit en de prognose van patiënten met uitgezaaide dikkedarmkanker is een belangrijk uitdaging in de dagelijkse klinische praktijk. Hierbij moet er zeker een focus zijn op het aanpakken van verlies aan spier- en vetmassa, die beide de fysieke capaciteit alsook de dagdagelijkse activiteiten van de patiënt sterk beperken of hinderen. Dit werkt cachexie nog meer in de hand waardoor de patiënt in een vicieuze cirkel terecht komt. Uiteindelijk zal dit ook een nefaste invloed hebben op het verdragen van de chemotherapie, wat kan leiden tot het stopzetten van de behandeling.
Veel vragen
De onderliggende, weefselspecifieke mechanismen die aanleiding geven tot het ontstaan van cachexie bij kankerpatiënten en de relatie tussen deze weefselveranderingen en de klachten en symptomen van de kankerpatiënt is tot op heden nog onduidelijk.
Onderzoek
Het algemeen doel van dit project is het ontrafelen van de onderliggende, weefselspecifieke mechanismen die aanleiding geven tot het ontstaan van cachexie door skeletspierweefselverlies in uitgezaaide dikkedarmkanker patiënten, alsook de relatie tot de klinische uitkomstmaten en chemotherapie toxiciteit. Aldus hopen we een beter inzicht te krijgen in de patiënt-specifieke interventiemogelijkheden. Het verlies aan spierweefsel zal bestudeerd worden aan de hand van spierstalen van een rugspier (m. erector spinae), bekomen via een fijne naald biopsietechniek waarbij een klein stukje spierweefsel wordt weggenomen.
In dit project zijn er drie concrete onderzoeksvragen:
- Welke veranderingen treden er op in de skeletspieren van patiënten met dikkedarmkanker, zowel op weefsel- als op celniveau?
- Welke onderliggende (moleculaire) mechanismen dragen bij tot deze veranderingen?
- Wat is het effect van deze weefselveranderingen op klinisch uitkomstmaten?
We zijn ervan overtuigd dat dit innovatieve onderzoeksproject zal bijdragen aan de bestaande kennis die noodzakelijk is om ongewild spiermassaverlies bij dikkedarmkanker beter te begrijpen. En bovendien een beter inzicht te krijgen in patiënt-specifieke interventiemogelijkheden en in de impact van cachexie op de levenskwaliteit, het klinisch beeld en de prognose.
Onderzoeksgroep: UHasselt, REVAL en Jessa Ziekenhuis
Onderzoeksteam: dra. Britt van de Haterd, dr. Anouk. Agten, prof. Dr. Kenneth Verboven, prof. Dr. Frank Vandenabeele, prof. Dr. Jeroen Mebis, Dr. Daan Walgraeve